jazzenzo.nl [Erno Elsinga]
De Duitse pianist Marc Bischoff verdiende ruimschoots zijn sporen in de latin. Echter, op zijn debuutalbum ‘Later Is Too Late’ – uitgebracht door het relatief jonge Nederlandse O.A.P.-label – voert jazz de boventoon en laat Bischoff horen een begenadigd componist en uitvoerder te zijn. Het resultaat is een sprankelend, transparant en intrigerend album.
‘Ruimte’ lijkt het sleutelwoord in de composities van de 34-jarige Bischoff. Beïnvloed door pianogrootheden uit de latin en salsa zoals Eddie Palmieri, Michel Camillo en Gonzalo Rubalcaba, laat de Duitser zich niet verleiden tot mannetjesmakerij. Bijgestaan door de Antilliaanse (fretloze) bassist Reno Steba en de Iraanse percussionist Afra Mussawisade, creëert Bischoff open klankvelden met ruimte voor melodieuze lyriek en verrassende arrangementen die niet zelden een bedachtzame spanning oproepen.
Pianotrio’s gaan vaak mank aan een gebrek aan eigen geluid. Bischoff en zijn mannen hebben daar geen last van. Mede door het gebruik van percussie en – van tijd tot tijd – geprepareerde piano klinkt het trio zeer eigentijds, dynamisch en, heel belangrijk, origineel. Bovendien heeft Bischoff een superbe toon, timing en dynamiek waardoor het album tot het eind aan toe blijft boeien.
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Jazzflis.nl [Frank Huser]
Net voordat de avond de kleur van de dag omsluit en de shemering met een donker kleed de nacht inluidt, is er dat frêle licht. Een breekbaar palet van door grijstinten geloken kleuren,
dat in het halfdonker de schaduwen van de dag laat verdwijnen.
Het moment waarop vogels nog even fluiten voordat de adem van de stilte ook hen zwijgen doet. Fragiele contouren en tere nuances die evenwel scherp en helder zijn.Dat is het decor van de muziek die pianist en componist Marc Bischoff schrijft en speelt. Op het snijvlak van speelsheid en discretie. Intelligent en invoelend. Levendig en beschouwend. Bijzonder in het arrangeerment en opmerkelijk in de instrumentatie.
Samen met de Arubaanse Reno Steba op vijf- en zessnarige (fretloze) basgitaar en de Iranese percussionist Afra Mussawisade heeft Bisschoff met ‘Later is too late’ een bijzonder fraai album gemaakt. Een album dat het klassieke trio overstijgt, waarbij bas en percussie niet volgen maar samen met de pianist acte de présence geven. Dat is de verdienste van de componist
Bischoff maar evenzeer het resultaat van een talentvol trio, dat dienstbaarheid aan het ensemble verkiest boven het schijnsel van de eigen spotlight.
Bischoffs scholing in de klassieke muziek en zijn ruime ervaring met Latin laat hij in zijn werk meespreken.
Maar doet dat op een zeer vernuftige wijze waardoor het geheel fraai en natuurlijk samenvloeit. De fretloze bas van Steba en de percussie van Mussawisade zijn indrukwekkend. Hun spel is onconventioneel en fantasierijk.
‘Later is too late’ gooit hoge ogen en overtuigt in zeggingskracht en kwaliteit.
_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________
JazzPodium.com [Rene de Hilster]
Voor veel pianisten lijkt de triobezetting (met bas en drums) de ultieme manier om zich optimaal te presenteren. Ook pianist Marc Bischoff kiest voor zijn eersteling voor deze configuratie maar wel met een paar afwijkingen. De contrabas is vervangen door de basgitaar en in plaats van een reguliere drummer horen we een percussionist aan het werk.
De in 1973 te Hannover geboren Marc Bischoff is binnen de latin/salsa scene een graag geziene muzikant die zich ook nog eens verdienstelijk maakt als arrangeur en producer. Hij speelde onder meer met Nueva Manteca en Lucas van Merwijk’s Cuban City Bigband. Marc studeerde aan Codarts in Rotterdam waar hij les kreeg van onder meer Rob van Kreeveld, Michiel Borstlap en founding father van Nueva Manteca: Jan Laurens Hartong. Met een dergelijke achtergrond zal het niet verbazen dat Later Is Too Late een flinke portie latinklanken bevat. Maar het is zeker geen oppervlakkig dansplaatje in tegendeel!
Marc Bischoff geeft zich pianistisch helemaal en neemt de luisteraar mee op muzikale reis waarbij een scala aan emoties voorbij komt. Uitbundige ritmische uitbarstingen worden afgewisseld met contemplatieve momenten en in een aantal stukken zoals bijvoorbeeld Take A Deep Breath lijkt het trio in diepe meditatie. Opvallend is de aparte maar zeer open sound van trio. Percussionist Afra Mussawisade heeft zo te horen een heel arsenaal ter beschikking maar kan de verleiding om alles te benutten weerstaan. Zijn spel is zeer smaakvol en hij gebruikt het juiste instrument op de juiste plaats. Bassist Reno Steba bespeelt de elektrische bas in de vijf en zes-snarige variant en beroert ook nog de fretloze bas. Hij legt een stevige basis neer maar weet ook melodisch het één en ander toe te voegen. Het trio klinkt als een organisch geheel en al is de verdeling solist/begeleider vrij strikt je blijft een trio met gelijke inbreng horen.
De open sound, de goed opgebouwde spanning, de muzikaliteit van de trioleden en de uitstekende opname kwaliteit maken van Later Is Too Late een sterke debuut CD.